Wat we deden in 2015
KERSTDINER 2015
Op woensdag 16 december reden vele koetsen af en aan bij Restaurant Mirakel in Bakkum.
Wel 19 adellijke dames, prachtig opgedoft, namen deel aan een feestelijke kerstmaaltijd ter afsluiting van het mooie jaar 2015.
Wij waren duidelijk aanwezig met veel gebabbel en lawaai van Christmas crackers. Bijzonder was, dat wij in dit restaurant de eerste keer bij de oprichting van onze chapter ook gegeten hebben.
Daar onze huidige Queen Margriet om gezondheidsredenen niet aanwezig was, kondigde Dame Blanche aan, dat zij samen met Queen Margriet, naar een vervanger gezocht had . Zij hebben freule van Heemskerck bereid gevonden om in de toekomst de rol van Queen van onze chapter over te nemen. Wij hebben haar met algemeen applaus aangenomen als Queen Rijna.
Na een heerlijke drie gangen diner, met koffie of thee toe betaald uit de kas, namen we, na het in ontvangst nemen van een aantal kleine geschenkjes vergezeld van goede wensen, afscheid van elkaar. Wij spraken af om in januari te starten met een brainstorm bijeenkomst met nieuwe leden erbij.
Helaas bereikte ons de volgende dag het trieste bericht, dat Queen Margriet was overleden.
Zo eindigde het jaar 2015 voor ons toch nog heel verdrietig. Op maandag 21 december hebben wij haar, samen met de familie en vele anderen, met een delegatie van onze chapter naar haar laatste rustplaats gebracht. Zij zal blijvend in onze herinnering zijn als een avontuurlijke en wilskrachtige Queen.
Maritiem Museum Hoorn
Na een paar stormachtige, natte dagen, togen we afgelopen woensdag 18 november met 9 hoedjes stormvast toch met de trein naar Hoorn. Op station Uitgeest stapten de dames Von Cotzhauzen en du Jardin d'Akermare in en 3 minuten later in Castricum prinses Barbara, de Duchess of Sheffield, barones van Tafelberg tot Schelpenoord, lady Perenelle en Vrouwe van Zomerzorg tot Winterrust. In Heiloo schoof lady Cecilia aan. De Vrouwe van Veere voer op eigen kiel richting het Oostereiland. Toen de trein in Alkmaar was, stonden we oog in oog met de zingende treinconducteur Ad Goossens. Hij keek ons sprakeloos aan, vroeg waar de reis naar toe ging en wenste ons een vrolijke dag. Iets later klonk er door de hele trein nog een "heilwens" speciaal voor de rode hoedjes. Erg leuk.
In Hoorn aangekomen, haalde ik de "regenverzekering" in de vorm van poncho's te voorschijn, voor je weet maar nooit. Maar het was droog, de zon scheen en welgemoed stapten we richting Maritiem Museum.
De ontvangst door vrijwilligster Riet Karssies allerhartelijkst. Het museum was speciaal voor ons opengegaan op woensdag en via de zijdeur (nog even voor Marianne!) te betreden. De koffie stond klaar met 3 soorten koek en Riet begon meteen smakelijk te vertellen, Daarna liet ze ons wat hoogtepunten zien en nam ons mee naar buiten om de Halve Maen en de botter van Peter Dorleijn te bewonderen met het bijbehorende mooie verhaal. Intussen kon Ria zich helemaal uitleven met fotograferen van het Varend Erfgoed van Hoorn.
We nemen afscheid van Riet met het overhandigen van een zelfgemaakt rode hoedjes theedoosje en onze hartelijke dank. Het volgende doel, op steenworp afstand, was het Museum van de 20ste Eeuw in de oude gevangenis. Het feest der herkenning was alom aanwezig en toen na ruim een uur de magen begonnen te knorren, kregen we een heerlijke lunch geserveerd in de Brasserie met uitzicht op het IJsselmeer. Er was nog een optie voor twee leuke films in het museum, die we node ,i.v.m. de tijd en andere afspraken, aan ons voorbij hebben laten gaan. Op ons gemak slenterden we via de winkelstraatjes naar het station en waren we voor donker thuis. Ik vond het een geslaagd dagje en hoop dat de "mede hoedjes" het ook leuk gevonden hebben. Nog 1 opmerking mijnerzijds: de hele dag met 10 poncho's gesjouwd, gewoon droog met een zonnetje gebleven!!!!!!! Ik ga ze op marktplaats zetten.
Jonkvrouw Marie-Lucy du Jardin d'Akermare
Museum van Loon
Woensdag 21 oktober vertrokken wij met 8 dames naar Amsterdam. Met de tram op weg naar de Keizersgracht waar wij Museum Van Loon bezochten. Eerst via de kelder naar de tuin en dan het Koetshuis in voor koffie met overheerlijke appeltaart van de beste bakker in Amsterdam.
Terug in de kelder eerst de mooie oude keuken bekeken. Hierna ging een ieder zijn eigen weg door het mooie huis met prachtige kamers, schilderijen, foto's van de ouden familie en Royals. Barbara ging nog even het kantoor binnen om haar stamboom met de familie van Loon te checken.
In 1884 kocht de familie de Keizersgracht 672 als huwelijks geschenk voor de Jonkheer Hendrik van Loon en zijn vrouw Thora van Loon-Egidius.
Veel dames van de familie hadden een functie binnen onze Koninklijke familie.
Het huis werd gebouwd in 1672 tegelijk met het buurpand, waarvan de eerste bewoner de beroemde schilder Ferdinand Bol was. Jonkheer Maurits van Loon (1923-2006) besloot het huis en de collectie van zijn grootouders onder te brengen in een stichting. Sinds 1973 is het een museum en wordt de bovenverdieping nog steeds bewoond door de familie.
Rond 13.00 uur schoven we aan bij de Italiaan voor de lunch. Het was een reuze gezellige samenzijn met veel gebabbel. Hierna allemaal weer in de tram en uitgestapt op het Damrak en ging een ieder zijn eigen weg naar de Bijenkorf, C&A of de beroemde IJssalon.
Marianne Vrouwe van Veere
Kasteel Assumburg in Heemskerk
Op 16 september hebben wij edelvrouwen met 11 leden en twee nieuwe kandidaten een bezoek gebracht aan een bij onze titel passend onderkomen. Tussen 10.00- en 11.00 uur werden wij in de Ridderzaal van Kasteel Assemburg ontvangen met koffie en een Heemskerkse "Ezelsoor". Om 11.00 uur startte Marjo Hoogewerf, gids van de Historische Kring Heemskerk, de rondleiding door het kasteel, dat sinds 1933 door de jeugdherberg organisatie geëxploiteerd wordt.
Marjo heeft ons tijdens de rondleiding veel inzicht gegeven in hoe de edelen en rijke kooplieden vroeger bouwden en woonden. De oudste toren van het kasteel dateert al uit de 13e eeuw.
Rond 12.30 uur kregen wij in het kasteel een heerlijke lunchbuffet voorgezet. Voor de middag stond een rondleiding door de geheel gerestaureerde en gedeeltelijk nieuw aangelegde kasteeltuin op het programma. Gelukkig hield het op met regenen en heeft Henk Altena, gids van de Stichting Kasteeltuinen, ons meegenomen door de 18e eeuwse kasteeltuin, waar ook een fruitboomgaard met vele oude rassen en een prachtige rozentuin en niet te vergeten een groentetuin met bijzondere groenten o.a. rode spruitjes, deel van uit maken. Kortom het was een geslaagde dag en wij hebben weer veel geleerd over het leven en wonen in de vorige eeuwen.
Freule van Heemskerck
Follytuin in Hoogwoud
Op 19 augustus stonden er 8 dames te wachten op de parkeerplaats bij de Geesterduin en brachten twee koetsen ons naar Hoogwoud voor de Follytuin van Chris Goedhart.
Na een voorspoedige rit werden we ontvangen in de voortuin door Bob, die de bel luidde ter verwelkoming en daar kwam Chris uit de achtertuin.
Tijdens de koffie in de boerderij vertelde Chris ons eerst over de boerderij zelf, die in 1969 hij gekocht had als bouwval en in 12 jaar had omgetoverd tot een plaatje. Hij heeft er met oude materialen, zoals deuren,tegels, lampen, meubilair en zelfs een kerkraam een prachtig stulpje van gemaakt. Daarna gingen we de tuin Follytuin.
Folly betekent letterlijk 'dwaasheid', maar in de regel gaat het om nagemaakte Griekse ruïnes of kopieën van Griekse tempels. In de Follytuin bleken de getoonde objecten er vooral opgericht te zijn je voor de gek te houden. Ze waren vaak wat je verwachtte.
Zo kwamen we bij een Byzantijnse kerk- net echt, maar achter de gevel zat een garage. Verderop een idyllisch theehuisje allemaal zo mooi! Ook een portaal van pilaren (maanden werk, zei Chris) en prachtige doorkijkjes maakten het wel tot een zeer bijzondere tuin.
Chris vertelde hoe hij op vakantie ideeën opdeed. Zo heeft hij drie oplopende vijvers achter elkaar aangelegd en aan de andere kant van het terras nog een vijver met fontein (hier moet het "kunstwerk" nog op komen). We waanden ons echt in Italië.
Een uur later dan gepland kwamen we bij "1718" aan voor een heerlijke lunch buiten onder de parasol. Daarna nog even langs tuincentrum De Boet voor een bloemrijke terugtocht. Het was een zeer geslaagde dag.
Lady Catharina (Paula)
Molen De Oude Knecht en chinees eten bij Maartje
De Oude Knecht doet het nog goed en wij ook.
Het was spannend. Hoe zal het lopen, draaien? En als het weer maar mee werkt! Deze keer dus niet. Op één na gingen we vanwege de regen met de auto naar Akersloot.
Theo, die heel zijn hart en ziel en letterlijk energie in de bouw en herbouw van de molen heeft gestoken kon na een kopje thee heerlijk zijn verhaal kwijt. De molen draaide speciaal voor ons. Het is een hele kunst de wieken laten stoppen, de molen kruien en weer laten gaan.
Vanbinnen uitleg over koren en bloem en het inwendige ingewikkelde timmerwerk door echte vaklieden gebouwd en dat gebeurt al eeuwen zo. We zijn helemaal tot boven in het draaigedeelte geklommen. Als we er langs rijden kunnen we zeggen: we zijn daar toch maar mooi bovenin geweest.
Na weer een kopje thee en film op naar de camping voor een borreltje en het eten. Karel voor ons laten koken, wat hij perfect doet. Nog lekker napraten en ieder weer haars weegs naar huis. Volgend jaar in juli maar weer een uitje rond Akersloot verzinnen?
Maartje
Natuurgebied van de Hooge Weide
Op 17 juni zijn we in Bakkum gebleven. We begonnen met een kopje koffie bij Hotel Borst. Plotseling kwam er een Jack Russel binnenlopen met een paarse halsband om.............
Zijn baasje was in geen velden of wegen te zien en al gauw zat hij heerlijk bij Tannie op schoot. Toen zijn baasje na de koffie nog steeds niet te vinden was, zijn er alarmberichten in heel Castricum en omgeving verspreid.
Wij gingen richting Bakkum - Noord, naar het Karhok, waar wij een rondleiding kregen door het Natuurgebied van de Hooge Weide.
Jan de Ruiter wist op een leuke manier ons heel veel te leren. Vanwege het koude voorjaar was de natuur een beetje later dan andere jaren dan andere jaren en de orchideeën waren nog niet erg groot en ook niet in volle bloei. Toch hebben we genoten: het was heerlijk weer en we wandelden door een heel mooi natuurgebied.
Toen was het tijd voor de lunch: Koningsbosch heeft sinds half mei haar deuren geopend als Hotel-restaurant. We hebben heerlijk gegeten. Weliswaar waren de stoelen aan de harde kant, maar met wat kussentjes was dat zo verholpen.
Al met al was het een leuke dag.
Dame Blanche
Fort aan den Ham
Woensdag 20 mei gingen er 10 rode Kardinaalshoedjes op stap naar het fort aan de Ham, onderdeel van de Stelling van Amsterdam.
Eerst lekker met elkaar aan de koffie met appeltaart en wat bijpraten. Sytske wilde o.a. graag weten of we gezien de geringe opkomst, vaak maar 10 van de 20 hoedjes, we misschien de 2 personen die op de wachtlijst staan ook zullen toelaten. Er waren wat verschillende meningen en we horen nog wel wat er uiteindelijk gebeurt.
We hadden de luxe van 2 gidsen en we werden met een klein groepje rondgeleid. Het fort aan den Ham is één van de 42 forten die samen de stelling van Amsterdam vormen, dat nu behoort tot het Unesco Werelderfgoed. Het is rond 1900 gebouwd om het spoor te bewaken, als het land onder water gezet zou worden om de vijand buiten de deur te houden. Er komt dan zo'n 40 cm water te staan zodat kanonnen en paarden niet door de modder vooruit konden komen en het voor boten onbevaarbaar was.
De hoger gelegen spoordijk moest dan vanuit dit fort bewaakt worden. Het fort is nooit echt gebruikt want Nederland bleef neutraal in de Eerste Wereldoorlog en bij de Tweede Oorlog was het achterhaald (denk aan het gebruik van vliegtuigen).
In 1903 werden de gebouwen opgeleverd en boden onderdak aan 161 man. In 1956 werd bij Koninklijk Besluit de verdedigingsfunctie opgeheven en werd het fort omgebouwd tot munitiedepot en leeg gesloopt. Maar gelukkig bleef er 1 wand over die men als voorbeeld had bij de restauratie. Die opslagplaats was er tot einde 80-er jaren en na 5 jaar leeg gestaan te hebben waren er een paar "fortgekken" die het fort wilde redden. Op 9 september 1995 is de stichting Fort aan den Ham opgericht met als doel te komen tot een permanente expositie.
Er is al jaren hard gewerkt aan het fort en nog steeds krijgt het meer en meer zijn oude gedaante terug. In het fort zijn slaapzalen voor de mannen en de officieren, een grote keuken, ziekenboeg, bureau voor de commandant, opslag ruimtes en niet te vergeten een eigen drinkwatersysteem met een grote waterkelder. Ook de privaten waren natuurlijk aanwezig, al waren dien alles behalve privaat: alle plees op een rijtje zonder afschutting. Het was vast geen pretje om als soldaat daar dienst te hebben. In de verschillende ruimtes zijn tentoonstellingen te zien,o.a. van de scouting, de vergeten oorlog in Indonesië en oude communicatiemiddelen.
Na dit alles bezichtigd te hebben, verhuisden we naar het Schippersrijk waar we een heerlijke lunch hadden. Behalve dat zij een leuke lunchkaart hadden, werd er ook door de kok aan speciale verzoeken voldaan.
Conventie
Afgelopen maand zijn we met 3 hoeden naar Apeldoorn geweest naar de conventie. Dit was een zeer geslaagde dag.
Op 5 september de internationale Rode Hoedendag in Amsterdam. Ga voor meer informatie hierover naar http://www.rhseuropeanhootamsterdam.eu
De volgende landelijke conventie is op 8 april 2016 in Haarlem. Hierover volgt nog nader bericht.
Prinses Barbara
St. Willibrord en Afie's Nobelhuis
Ons uitje op 15 april was naar Heiloo en Egmond.
Lady Cecilia, die de uitjes had georganiseerd, bleef dicht bij huis en 4 van de adellijke dames kwamen per stalen ros. De andere dames kwamen in de koets van Vrouwe van Zomerzorg tot Winterrust en Jonkvrouw Anniek van de Brede Aa.
We verzamelde ons bij een heerlijke kop koffie in het cultureel centrum van GGZ Noord-Holland-Noord de voormalig St. Willibrordus Stichting te Heiloo.
Daarna werden we opgehaald door Jaap, Buurman van onze Lady Cecilia. Hij had er 40 jaar gewerkt en kon ons alles vertellen over het ontstaan van de Stichting. In 1927 kwamen twee broeders, die onderweg waren naar Heerhugowaard, maar in Heiloo stranden met een lekke band. Daar spraken ze een boer aan en vertelde hem wat hun doel was. De boer zei dat de grond tegenover hem te koop was. Ze gingen kijken en vonden wel een mooie plek.
Van het één kwam het ander en zo stichten zij in 1929 de Sint Willibrordus stichting, een instelling voor psychiatrische patiënten die tot eind jaren '70 alleen voor mannelijke patiënten was. De broeders van Onze Lieve Vrouw van Lourdes hielden zich bezig met het onderwijs en voor de geneeskunde werden doktoren aangetrokken.Eerst werden drie gebouwen- twee voor de patiënten- aan weerskanten van het hoofdgebouw gebouwd- en een voor de broeders. Pas later werd de kapel gebouwd. De therapie arbeidstherapie bestond uit het maken van meubels, schoenen en kleding. Tot eind jaren '50 droegen de mannen grijze pakken. De medische behandeling bestond uit schok-en warmwater therapie en soms werden ze vastgebonden onder een spandoek.
Gedurende de bezetting hebben de Duitsers de gebouwen grote rode kruizen geschilderd om aan te geven waar de zieken werden verzorgt. Pas in de jaren '70 werden de eerste vrouwen hier verpleegd. In 1995 is het opgegaan in GGZ Noord-Holland-Noord.
Na de rondleiding was een heerlijke lunch in het cultureel centrum en vervolgens verplaatsten de adellijke dames zich naar het tweede deel van het uitje. Afie;s Nobelhuis in Egmond-Binnen.
Ondertussen reed Dame Blanche even langs haar stulpje om haar pas geboren lammetjes de fles te geven.
Afie stond ons op te wachten, een pittige dame die van rood hield. Je komt bij haar ogen en oren tekort.Ten eerste praat ze aan één stuk door en er is zoveel te zien dat je je ogen goed te kost moet geven.
Het Afie's Nobelhuis is een uit de hand gelopen hobby midden in de weilanden. Ze is begonnen in 1959 met beeldhouwen. Dat wilde ze vroeger al heel graag, maar dat kon toen niet, want er moest gewerkt worden. Haar tante, die in het begin van het pas woonde, zei dat de professor ging verhuizen en vroeg of zij daar niet wilde wonen. Er werd getrouwd en zo is het begonnen. Want als getrouwde vrouw mocht je in die tijd niet buitenshuis werken.
Met een handige man die alles zelf bouwde, is het minimuseum , de kleine kapel, het atelier ontstaan van bij elkaar geraapt spul dat iedereen weggooide. Ze kregen spullen van de kringloop die deze zelf niet kwijt raakte, maar ze gebruikte ook spullen die over het hek werd gegooid. Afie zei dat iedereen dat kon: "overal afhalen waar te veel op zat". Na een borrel, die ze zelf had gebotteld en een borrelhapje gingen we weer op huis aan.
Jonkvrouwe Anniek van de Brede Aa
Allard Piersonmuseum
Op 18 maart, een mistige morgen, waren wij met 10 vrolijke Rode Kardinaalshoedjes, vol goede moed, op weg naar Amsterdam.
Maar toen "pang" bij Wormerveer een bovenleiding stuk. Wat nu...... Na een poosje wachten, gingen wij spookrijden tot Zaandam en toen weer gelukkig op het goede spoor. Zo konden wij onze weg weer vervolgen.
Met de trein naar Allard Piersonmuseum. Na een heerlijk kopje koffie kwam Annet Vondra (de gids) ons halen. De tentoonstelling was georganiseerd door De Wereld draait door en bekende Nederlanders hadden in verschillende depots in enkele musea schilderijen en andere voorwerpen verzameld. Heel gevarieerd en interessant. Van klassiek tot modern met verschillende thema's.
Daarna heerlijk geluncht bij "De Jaren" om de hoek. Wij hebben weer een heerlijke dag gehad. Dank je wel Tely!
Huis van Hilde
Ons tweede uitje in het nieuwe jaar was in Castricum zelf en wel naar het "Huis van Hilde".
Dit nieuwe Archeologiecentrum Noord-Holland ligt in het duin direct achter het station en is genoemd naar 'Hilde', van wie het skelet stamt uit de 4e eeuw en woonde in de regio Castricum-Uitgeest in de laat-Romeinse tijd.
Het prachtige tentoonstellingsgebouw in de vorm van een schelp is gerealiseerd in opdracht van de provincie Noord-Holland en begin 2015 geopend. Hier zijn alle archeologische vondsten en collecties opgeslagen die de provincie in de loop van decennia heeft verzameld. Dat zijn er ettelijke duizenden. We dronken eerst koffie met vrij uitzicht op de omgeving, want Hilde's huis is vrijwel rond en van glazen wanden voorzien. Hier meldde zich onze gids, een bijzonder enthousiaste voormalig geschiedenisleraar uit Akersloot, die vertelde zich gelijk als vrijwilliger te hebben aangemeld toen hij hoorde van de bouw van Huis van Hilde.
Gezien op de banken in het 'amfitheater' nam hij ons mee door de geografie van het gebied rond Castricum waar ooit de bedding van het Oer-IJ was, maar in later eeuwen door nieuwe ontstane duinranden is dichtgeslibd. De archeologische vondsten in de tentoonstelling zijn allemaal uit de buitengebieden van Noord-Holland. De vaste tentoonstelling bestond uit een aantal levensechte mensfiguren, die zijn gereconstrueerd op basis van de skeletten die zijn gevonden. De oudste is 'Cees' de steentijd-man van Mieakker. Zijn skelet was redelijk intact en de gebarsten schedel leende zich toch voor restauratie, scannen en een gezichtsreconstructie. De kleding en attributen waren voor een deel replica's van vondsten. Dat zelfde gold voor de andere menselijke figuren in de tentoonstelling, waaronder een 16-jarige meisje uit de bronstijd en een Romeinse soldaat uit 29 na C. en de 'offervrouw' uit 200 na C. De 'Kabinetsvrouw' uit 600 na C. viel op door haar mooie glazen ketting terwijl 'Brechtje' een Alkmaarse vrouw uit de 15e eeuw juist heel sober gekleed was. Dat de figuren vrij groot van gestalte waren, kon volgens onze gids verklaard worden door het feit dat het doorgaans boeren, jagers en vissers waren die goed te eten hadden. Ook waren er figuren uit later tijden, zoals een Friese koopman uit de 8e eeuw en het adellijke echtpaar Hillegonda van Voorne en Willem van Brederode uit de 13e eeuw. De tentoongestelde Engelse en Russische soldaten lieten het leven bij de Slag bij Bergen en de Slag Castricum in 1799. Bij deze invasie die was bedoeld Nederland weer voor het protestantisme en het Oranjehuis te heroveren waren ca. 70.000 militairen betrokken, waarvan ca. 11.000 doden en gewonden. Het strijdtoneel lag geheel in Noord-Holland.
Opvallend in de andere vitrines in de tentoonstellingsruimte waren enorme grote kies van oeros, gebruiksvoorwerpen als velerlei soorten potten en sieraden, waaronder twee gouden ringen. Ook was te zien hoe de boeren hun onderkomen maakte in 30 m. lange gebouwen van hout en riet, waarin de meeste ruimte was bestemd voor het vee.
Na de rondleiding, die dankzij de vragen van 12 Rode Hoeden, van drie kwartier naar anderhalf uur was uitgelopen, staken we het spoor over richting Meza Luna. Daar deden we ons te goed aan een voortreffelijke lunch en elkaars aangename gezelschap.
Freule Tannie en Lady Ien hadden ons een voortreffelijke RHS -dag bezorgd.
Duchesse Margriet
Cruquius stoomgemaal
Het eerste uitje met de chapter, die was uitgebreid met liefst 11 leden, bracht ons naar stoomgemaal Cruquius in het gelijknamige dorpje nabij Heemstede. Helaas waren er 5 adellijke dames afwezig, zodat we bij de start met de 'vernieuwde' chapter toch niet met iedereen kennis konden maken.
Barones Ange die de organisatie van dit uitje op zich had genomen, had goede idee om te verzamelen op parkeerterrein Geesterhage, zodat het voor iedereen makkelijk was elkaar te vinden. Om 9.45 uur ging het met 4 koetsen naar Cruquius, waar we nog net een half uurtje hadden voor een kopje koffie voordat om 11 uur de rondleiding door het museum begon. In de wintermaanden is het museum alleen geopend op afspraak, maar het toeval wilde dat er tweee gidsen waren opgeroepen zodat de groep in tweeën kon worden gesplitst.
Dat kwam goed uit, want onze gids had heel wat te vertellen over de historie van Cruquius en het belang van het droogleggen en bemalen van de Haarlemmermeer waarvoor nog steeds twee andere gemalen (gemaal De Lijnden bij Osdorp en gemaal De Leeghwater bij de Kaag) zorgen.
Tot onze grote verrassing konden we nog me eigen ogen aanschouwen hoe tussen 1849 en 1932 de acht metalen pomparmen aan het enorme ketelhuis, die uit de ronde toren van het gebouw staken, het water uit het bekken schepten. Aan elk van de armen bleek een vat van 8000 liter te hangen en onze gids kon met een druk op de knop laten zien hoe die vaten op en neer bewogen. De oorspronkelijke aandrijving --grootste stoommachine ter wereld- werd namelijk vervangen door een elektrisch pompsysteem, dat heek ingenieus werd ingebouwd in het ketelhuis. De oude stoommachine is weliswaar ontmanteld, maar dankzij een remplaçant van de voorkant was nog wel te zien hoe destijds de stokers de kolen in het vuur schepten. Dat nu nog steeds te zien is hoe het gemaal 83 jaar lang functioneerde, is te danken aan de Vereniging Vrienden van Cruquius die het monumentale gebouw kocht het voor het symbolische bedrag van 1 gulden en er een museum van maakte. De Vrienden van Cruquius zijn elke zaterdag actief om het museum tiptop in orde te houden. De gids gaf ons hierna nog een lesje geografie aan de hand van de kaart van Nederland, waarop met lichtgroen de gebieden waren aangegeven die onder water zouden komen staan als er geen dijken zouden zijn. Dat bleek liefst 1/3 van ons land te zijn.
Voor de lunch in het Theehuis naast het museum was er voor onze groep een aparte ruimte gereserveerd, waar we konden genieten van een heerlijke broodmaaltijd. Ook hebben alle aanwezigen zich voorgesteld aan de groep, zodat we al een klein beetje een indruk hebben gekregen van ons nieuwe gezelschap. Enkele chapter leden hebben zich inmiddels ook een adellijke titel aangemeten en we hebben nu een Lady Screch, een Comtesse de Cordon, een Barones de Champagne en een Vrouwe Koninklijk erbij.
Dit uitje was geheel in stijl van de Rode Kardinaalshoedjes, of te wel druk en vrolijk. De lach is dan ook heel wat keren geplukt.
Duchesse Margriet